Ο όρος «συμπαραγωγή» βρίσκει την ακαδημαϊκή του προέλευση στον δημόσιο τομέα, στο έργο της βραβευμένης με Νόμπελ Έλινορ Όστρομ (1996) και άλλων οικονομολόγων τη δεκαετία του 1970 που μελέτησαν τη συνεργασία μεταξύ κυβερνητικών υπηρεσιών και πολιτών, δείχνοντας ότι ενθαρρύνεται η αποτελεσματική εξυπηρέτηση. παράδοση μέσω της συνεργασίας μεταξύ επαγγελματιών παρόχων και χρηστών υπηρεσιών, παρά μέσω κεντρικού σχεδιασμού.

Τις τελευταίες δεκαετίες, οι κυβερνήσεις (ξανα)ανακάλυψαν τον πολίτη ως σημαντικό παράγοντα στο σχεδιασμό, την εφαρμογή και την παρακολούθηση των δημόσιων πολιτικών και υπηρεσιών.

Η συμπαραγωγή είναι μια προσέγγιση στη λήψη αποφάσεων και το σχεδιασμό υπηρεσιών παρά μια συγκεκριμένη μέθοδος. Απορρίπτει την παραδοσιακή αντίληψη ότι οι χρήστες υπηρεσιών εξαρτώνται από τις δημόσιες υπηρεσίες και αντ' αυτού επαναπροσδιορίζει τη σχέση υπηρεσίας/χρήστη ως σχέση συνεξάρτησης και συνεργασίας. Στην πράξη, σημαίνει ότι όσοι επηρεάζονται από μια υπηρεσία όχι μόνο συμβουλεύονται, αλλά αποτελούν μέρος της σύλληψης, του σχεδιασμού, της κατεύθυνσης και της διαχείρισης των υπηρεσιών.

Η συμπαραγωγή υπερβαίνει κατά πολύ την ιδέα της «συμμετοχής των πολιτών» ή της «συμμετοχής των χρηστών υπηρεσιών» για την προώθηση της αρχής της ίσης εταιρικής σχέσης. Προσφέρει να μεταμορφώσει τη δυναμική μεταξύ του δημόσιου και των εργαζομένων στις δημόσιες υπηρεσίες, βάζοντας τέλος σε «αυτούς» και «εμείς». Η συμπαραγωγή μετατρέπει τους χρήστες υπηρεσιών από παθητικούς αποδέκτες σε ενεργούς διαμορφωτές δημόσιων υπηρεσιών, διότι σημαίνει τη συμμετοχή όλων των ενδιαφερομένων, συμπεριλαμβανομένων των ατόμων που χρησιμοποιούν μια υπηρεσία, στη διαδικασία προσδιορισμού των υπηρεσιών που παρέχονται και του τρόπου λειτουργίας τους.

Μπορούμε να διακρίνουμε τρία επίπεδα συμπαραγωγής:

Συμμόρφωση (περιγραφική): Η συμπαραγωγή λαμβάνει χώρα στο στάδιο της παροχής υπηρεσιών, όταν οι φροντιστές και οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν υπηρεσίες συνεργάζονται για να επιτύχουν αποτελέσματα. Τα άτομα που χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες συνεισφέρουν σε κάθε στάδιο της παροχής υπηρεσιών, αλλά δεν συμμετέχουν στην υλοποίηση. Παρά τη συνειδητοποίηση ότι οι υπηρεσίες φροντίδας δεν μπορούν να παραχθούν χωρίς τη συμμετοχή των ατόμων που χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες, το επίπεδο συμμόρφωσης προσφέρει λίγες ευκαιρίες για πραγματική αλλαγή από ή για τα άτομα που χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες, επειδή προσπαθεί να συμμορφωθεί με ένα υπάρχον καθεστώς.

Υποστήριξη (ενδιάμεση) : Το ενδιάμεσο επίπεδο συμπαραγωγής αναγνωρίζει και εκτιμά τα πολλά άτομα που συγκεντρώνονται για να παράγουν υπηρεσίες φροντίδας από κοινού. Αναγνωρίστε τη συνεισφορά και την αξία των χρηστών των υπηρεσιών, χρησιμοποιήστε τα υπάρχοντα δίκτυα υποστήριξης και βελτιώστε τα κανάλια για τη συμμετοχή των ανθρώπων στη διαμόρφωση των υπηρεσιών. Μπορεί να περιλαμβάνει νέους ή περισσότερους εμπλεκόμενους ρόλους για χρήστες στην πρόσληψη και εκπαίδευση επαγγελματιών και διευθυντών. Μπορείτε επίσης να δείτε ότι οι ευθύνες μοιράζονται με τα άτομα που χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες.

Μεταμόρφωση: Οι πιο αποτελεσματικές μέθοδοι συμπαραγωγής μπορούν να μεταμορφώσουν τις υπηρεσίες και να δημιουργήσουν νέες σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων που τις χρησιμοποιούν και του προσωπικού. Αυτό το μετασχηματιστικό επίπεδο συμπαραγωγής ακολουθεί μια «δια βίου προσέγγιση», ενσωματώνοντας ζητήματα ποιότητας ζωής καθώς και απλά κλινικά ζητήματα ή ζητήματα υπηρεσιών