Η διακυβέρνηση είναι ο τρόπος με τον οποίο η κοινωνία ή οι ομάδες μέσα σε αυτήν οργανώνονται για να λάβουν αποφάσεις. Καθορίζει ποιος έχει την εξουσία, ποιος παίρνει τις αποφάσεις, πώς οι άλλοι παίκτες κάνουν τη φωνή τους να ακουστεί και πώς αποδίδεται ο λογαριασμός. Η διακυβέρνηση έχει συχνά οριστεί στο πλαίσιο της άσκησης της κρατικής εξουσίας. Αντί να πολιτικοποιήσει την έννοια, ο Διεθνής Οργανισμός Labor ορίζει εδώ τη διακυβέρνηση ως την άσκηση θεσμικής εξουσίας για τον καθορισμό της χρήσης των πόρων στη διεξαγωγή των υποθέσεων μιας κοινωνίας. Αυτός ο ορισμός υπονοεί ότι η διακυβέρνηση εμφανίζεται σε κοινωνικούς οργανισμούς όλων των σχημάτων και μεγεθών και σε ιδιωτικούς, δημόσιους, κερδοσκοπικούς και μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς. Το θεμέλιο της διακυβέρνησης είναι συνήθως η διασφάλιση ότι ένας οργανισμός παράγει πολύτιμα αποτελέσματα και,

Σύμφωνα με την έννοια του ΟΗΕ (2009), η χρηστή διακυβέρνηση υποτίθεται ότι χαρακτηρίζεται από τα ακόλουθα οκτώ βασικά χαρακτηριστικά:

• συμμετοχική
• προσανατολισμένη στη συναίνεση
• εξηγητός
• διαφανής
• λογικός
• αποτελεσματική και αποδοτική
• δίκαια και χωρίς αποκλεισμούς
• ακολουθούν το κράτος δικαίου

Μπορούμε να χαρακτηρίσουμε την άσκηση χρηστής διακυβέρνησης από τα ακόλουθα στοιχεία:

Α- ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΕΣ ΔΟΜΕΣ:
Υπάρχει μια ποικιλία οργανωτικών δομών που καθορίζονται από θέματα όπως: πώς κατανέμεται η εξουσία, πώς ασκείται η ευθύνη μεταξύ των ατόμων που συμμετέχουν στον οργανισμό, πώς παρουσιάζονται οι λογαριασμοί και ποιοι τύποι μηχανισμών διαφάνειας υπάρχουν. Με βάση αυτούς τους παράγοντες, μπορεί να οριστεί ένα εύρος από πιο κάθετους ή πυραμιδικούς οργανισμούς σε πιο οριζόντιους οργανισμούς.

Σε αυτό το εύρος τυπολογιών οργάνωσης, υπάρχει μια σειρά από πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα ανάλογα με το αν το μοντέλο είναι πιο κάθετο ή πιο οριζόντιο:

Οι καπιταλιστικές εταιρείες είναι εμπορικές επιχειρήσεις που στοχεύουν να κερδίσουν κέρδη από τις δραστηριότητές τους για να τα διανείμουν στα μέλη. Γενικά, υπάρχουν τρεις μορφές ιδιοκτησίας σε αυτές τις επιχειρήσεις: ατομικές επιχειρήσεις, εταιρικές σχέσεις και εταιρείες. Ενώ μια ατομική επιχείρηση είναι μια επιχείρηση που ανήκει σε ένα άτομο, μια εταιρική σχέση είναι μια επιχείρηση που ανήκει σε τουλάχιστον περισσότερα από ένα άτομα. Οι εταιρείες είναι νόμιμα συσταθείσες εταιρείες που ανήκουν σε μετόχους που αγοράζουν εταιρικές μετοχές ή μετοχές στις κεφαλαιαγορές.

Σε αντίθεση με τις καπιταλιστικές εταιρείες, ωστόσο, οι περισσότεροι οργανισμοί SSE λειτουργούν με συλλογικές και δημοκρατικές αρχές που έχουν ως αποτέλεσμα την επικράτηση της αυτοδιαχείρισης και της συλλογικής διαχείρισης σε αντίθεση με την ιεραρχική διαχείριση. Η ιεραρχική διαχείριση περιλαμβάνεται επίσης σε ορισμένα SSEO. Ωστόσο, η ανοιχτή και εθελοντική συμμετοχή και η δημοκρατική ηγεσία σε αυτούς τους οργανισμούς μειώνουν την ιεραρχία σε μηχανισμό ανταλλαγής πληροφοριών αντί για έκδοση εντολών ή εντολών.

Β- ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΚΑΙ ΛΗΨΗ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ:

Η συλλογική ιδιοκτησία και η δημοκρατική διακυβέρνηση είναι χαρακτηριστικές των περισσότερων οργανισμών SSE σε όλο τον κόσμο, με εξαίρεση μερικές κοινωνικές επιχειρήσεις. Αυτή η ιδιοκτησία και διακυβέρνηση επιτρέπει στα μέλη (και μερικές φορές στους εργαζόμενους, τους χρήστες και τους δικαιούχους) να συμμετέχουν στη λήψη αποφάσεων σε δίκαιη βάση.

Ωστόσο, ο βαθμός συμμετοχής ποικίλλει ευρέως ανάλογα με τον τύπο του οργανισμού και το πλαίσιο λειτουργίας. Για παράδειγμα, ορισμένοι οργανισμοί μπορεί να σταθμίζουν τις ψήφους μελών, όχι μόνο για να αντικατοπτρίζουν τους διαφορετικούς βαθμούς δραστηριότητας των μελών της ομάδας, αλλά και για να αναγνωρίζουν τις διαφορές μεταξύ τους ως προς τον αριθμό των μελών της βάσης. Ορισμένες οργανώσεις μπορεί να είναι πιο δημοκρατικές από άλλες.

Σε αντίθεση με τις ιδιωτικές εταιρείες, όπου οι μέτοχοι ψηφίζουν με βάση το μερίδιό τους στο κεφάλαιο της εταιρείας, οι ψήφοι των μελών στα ESS είναι ίσες. Τα μέλη βασίζονται σε διαπραγματευόμενους και αμοιβαίους κανόνες που βασίζονται στη συλλογική δράση και τον κοινωνικό έλεγχο για την εκτέλεση των δραστηριοτήτων τους. Αυτό ουσιαστικά βοηθά στη δημιουργία μιας περισσότερο ή λιγότερο επίπεδης δομής ηγεσίας που δεν δίνει έμφαση στην ιεραρχική εξουσία στη διακυβέρνηση και τη διαχείριση. Αυτό το μοντέλο είναι γνωστό ως αυτοδιαχείριση και χρησιμοποιείται κυρίως σε μικρούς οργανισμούς SSE. Παραδείγματα περιλαμβάνουν συνεταιρισμούς εργαζομένων, αμοιβαία ιδρύματα, ενώσεις, κοινωνικές επιχειρήσεις και κοινοτικές οργανώσεις. Σε αυτό το μοντέλο διαχείρισης,

Η ιεραρχική διαχείριση είναι τυπική στις καπιταλιστικές εταιρείες (ή ακόμα και στις δημόσιες υπηρεσίες) όπου ένα λαϊκό διοικητικό συμβούλιο παρέχει πολιτική και ηγεσία, και η διοίκηση είναι υπεύθυνη για την καθημερινή λειτουργία της εταιρείας. Αυτή η μορφή διαχείρισης αναδύεται σιγά σιγά και στη ΣΣΕ, με μοντέλα διακυβέρνησης που συνδυάζουν οριζόντια και κάθετα χαρακτηριστικά όπως η Κοινωνιοκρατία. Η ιεραρχική διαχείριση στην ΚΑΑ μπορεί να προκύπτει από απαιτήσεις για αποτελεσματικότητα και ανταγωνιστικότητα, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις αποτελεί απάντηση στο νομικό περιβάλλον των οργανισμών.

Μπορούμε να διακρίνουμε τις ακόλουθες μεθόδους λήψης αποφάσεων:

• Συμβουλευτική: Το άτομο ή η ομάδα που πρόκειται να λάβει την απόφαση συμβουλεύεται τη γνώμη άλλων ατόμων (που μπορεί να είναι άτομα που επηρεάζονται από αυτήν την απόφαση, ειδικοί, άτομα με εμπειρία…) και στη συνέχεια λαμβάνει την απόφαση λαμβάνοντας υπόψη αυτές τις διαβουλεύσεις αλλά με αυτονομία. (Κατάλληλο για επιχειρησιακές και οργανωτικές αποφάσεις με κάποια σημασία εντός της ομάδας ή που επηρεάζουν περισσότερα άτομα).
• Εξουσιαστικός: ένα άτομο ή μια ομάδα απλώς παίρνει μια απόφαση χωρίς να συμβουλευτεί. (Κατάλληλο ειδικά σε ακραίες καταστάσεις, όταν χρειάζονται γρήγορες αποφάσεις).
  Με ανάθεση: Η απόφαση προέρχεται από άλλο άτομο ή ομάδα (Κατάλληλο για θέματα στα οποία η ομάδα ή το άτομο έχει μικρή εμπειρία, έλλειψη γνώσης ή απλά την πεποίθηση ότι η εν λόγω ομάδα ή άτομο θα λάβει την καλύτερη απόφαση για το συγκεκριμένο ζήτημα) . )
• Πολλαπλός νικητής: όταν οι επιλογές είναι ποικίλες και δεν υπάρχει λόγος να επιλέξετε μόνο μία. Δεν είναι αποκλειστικοί. Για παράδειγμα, κατά την ιεράρχηση των δράσεων που θα αναπτυχθούν. Κάθε άτομο έχει έναν αριθμό πόντων και τους κατανέμει στις επιλογές που εξετάζει. Στο τέλος αθροίζονται οι πόντοι των επιλογών και αποφασίζεται με βάση ποιες έχουν τους περισσότερους βαθμούς.
• Ομόφωνα: Η απόφαση λαμβάνεται όταν συμφωνούν όλοι.
• Κατά πλειοψηφία: η απόφαση λαμβάνεται με βάση τη θέση της πλειοψηφίας. Μπορεί να είναι: Απλό (μισό συν ένα) ή Προσόντα (απαραίτητα 2/3 ή 3/4 θετικές ψήφοι για να ληφθεί η απόφαση.
• Συναίνεση: Είναι μια διαδικασία λήψης αποφάσεων που επιδιώκει την ειρηνική επίλυση των συγκρούσεων και τη συνεργατική ανάπτυξη αποφάσεων που μπορούν να υποστηρίξουν όλοι οι άνθρωποι. Δηλαδή την απόφαση που όλοι οι άνθρωποι μπορούν να αποδεχτούν ως δική τους και να δεσμευτούν σε αυτήν.
• Κατά συναίνεση: Σημαίνει ότι δεν υπάρχουν αντιρρήσεις εκτός από αυτές που υποκινούνται από εύλογα επιχειρήματα. Επομένως, δεν λαμβάνεται απόφαση εάν ένα από τα μέλη του κύκλου αντιταχθεί με ένα εύλογο επιχείρημα.

Γ- ΕΥΘΥΝΗ ΚΑΙ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ:

Αυτό αναφέρεται στη λειτουργία της συλλογής, της σύνταξης, της αναφοράς και της αρχειοθέτησης των δραστηριοτήτων και των πόρων ενός οργανισμού. Οι πληροφορίες που παράγονται από αυτή τη λειτουργία βοηθούν τα άτομα σε ρόλους διακυβέρνησης και διαχείρισης να λαμβάνουν τεκμηριωμένες αποφάσεις. Σε ιδιωτικούς οργανισμούς, αυτές οι πληροφορίες δεν είναι σημαντικές μόνο για εσωτερική χρήση, αλλά και για εξωτερικούς: επενδυτές, τραπεζίτες, πιστωτές και εργαζόμενοι έχουν κεκτημένα συμφέροντα για την οικονομική υγεία της εταιρείας. Κατά συνέπεια, η λογιστική λειτουργία είναι απαραίτητη για τον έλεγχο των πόρων και των δραστηριοτήτων των ιδιωτικών οργανισμών.

Οι λογιστικές πρακτικές ποικίλλουν μεταξύ των ESS. Ενώ οι μεγάλοι, σχετικά επισημοποιημένοι οργανισμοί χρησιμοποιούν διεθνή λογιστικά πρότυπα για τη δημιουργία, την αναφορά και τη διατήρηση πληροφοριών σχετικά με τους πόρους και τις δραστηριότητες του οργανισμού, οι μικρότεροι, λιγότερο επίσημοι οργανισμοί δεν το κάνουν. Αυτοί οι οργανισμοί χρησιμοποιούν τη βασική τήρηση βιβλίων, στην οποία ένα άτομο ή ένας οργανισμός καταγράφει οικονομικές συναλλαγές όπως πωλήσεις, αγορές, εισόδημα και πληρωμές. Ορισμένοι οργανισμοί βασίζονται ακόμη και στην ατομική μνήμη για να δημιουργήσουν και να αναφέρουν πληροφορίες σχετικά με τους πόρους και τις δραστηριότητές τους. Αυτή η διαφοροποίηση στις λογιστικές διαδικασίες οφείλεται εν μέρει στους κανονισμούς (ή στην έλλειψη κανονισμών) αυτών των οργανισμών.

Όπως και στις καπιταλιστικές εταιρείες, τα μέλη ή οι ιδιοκτήτες των οργανισμών SSE παρακολουθούν κυρίως την απόδοση των οργανισμών τους. Ωστόσο, οι πρακτικές παρακολούθησης ποικίλλουν μεταξύ διαφορετικών μορφών οργάνωσης και περιοχών του κόσμου. Σε ορισμένες περιπτώσεις, όπου οι παραδόσεις αλληλοβοήθειας και αλληλεγγύης δίνουν έμφαση στην ενδυνάμωση και την ισότητα, όλα τα μέλη παρακολουθούν άμεσα τις δραστηριότητες των οργανώσεων τους ως μέρος των εργασιακών τους διαδικασιών.

Ένας από τους τρόπους με τους οποίους το ΕΣΣ πρέπει να αξιολογήσει αυτές τις πρακτικές είναι μέσω της κοινωνικής ισορροπίας που προωθείται από το REAS Red de Redes, ένα ετήσιο εργαλείο αυτοαξιολόγησης που βασίζεται στις 6 αρχές της Αλληλέγγυας Οικονομίας, κλειδί για τη διαφάνεια και τη δέσμευση για βελτίωση. των οργανώσεων.