Σύμφωνα με τους κλασικούς ορισμούς^[ix], ένα νόμισμα είναι α μέσο ανταλλαγής με μοναδική ονομαστική αξία, που σχετίζεται με ένα μοναδικό πρότυπο αξίας, το οποίο όμως μπορεί να λάβει διάφορες μορφές ως μέσο πληρωμής (τραπεζογραμμάτια, κέρματα, κ.λπ.). Για παράδειγμα, το ευρώ, το δολάριο και η λίρα Μπρίστολ είναι όλα παραδείγματα νομισμάτων: ακόμα κι αν μπορούν να λάβουν διάφορες μορφές ως μέσα πληρωμής, έχουν μια μοναδική ονομαστική αξία και η αξία μιας μονάδας αυτών των νομισμάτων είναι η ίδια για οποιαδήποτε μονάδα σε μια δεδομένη χρονική στιγμή.

Το κλασικό χρήμα έχει τρεις λειτουργίεςons: μέσο ανταλλαγής, λογιστική μονάδα και αποθήκη αξίας. Τα κοινωνικά νομίσματα, αντίθετα, πληρούν μόνο τις δύο πρώτες επιλογές. Σε αντίθεση με τα συμβατικά χρήματα, είναι που δημιουργείται μέσα από πραγματική δραστηριότητα της ήδη πραγματοποιηθείσας εργασίας –είτε παραγωγή αγαθού είτε υπηρεσίας– και όχι μέσω πίστωσης (δηλαδή χρέους). Το δεν προκαλεί κανένα ενδιαφέρον. Ως εκ τούτου, δεν έχει κανένα νόημα να αποθηκεύσετε. Ο στόχος του, λοιπόν, είναι ότι τα χρήματα έρχονται με την παραγωγή, όχι με την κερδοσκοπία^[Χ].

Το τρέχον νομισματικό σύστημα έχει μια εγγενή τάση προς αστάθεια, καθώς τα τραπεζικά χρήματα τείνουν να είναι πολύ άφθονα σε περιόδους άνθησης και πολύ σπάνια σε περιόδους κρίσης^[xi]. Ομοίως με τα φυσικά οικοσυστήματα, ένα πιο ποικιλόμορφο νομισματικό σύστημα θα ήταν πιο ανθεκτικό σε οικονομικούς και χρηματοοικονομικούς κραδασμούς και, επομένως, πιο σταθερό.

Συχνά επινοούνται ως απάντηση στις αδυναμίες του νομισματικού συστήματος –για παράδειγμα, η έλλειψη πίστωσης διαθέσιμη για τις μικρές επιχειρήσεις ή οι περικοπές χρηματοδότησης στις δημόσιες υπηρεσίες– έργα κοινοτικών νομισμάτων καθορίζονται με διαφορετικούς τρόπους συνδέουν την πλεονάζουσα ικανότητα ορισμένων από τα μέλη τους με τις ανεκπλήρωτες ανάγκες άλλων. Αυτά τα νομίσματα ενώνονται σε γενικές γραμμές με στόχο τη βελτίωση του τρόπου με τον οποίο τα χρήματα αντιμετωπίζουν τις περίπλοκες ανάγκες των κοινωνιών.

Οι παρακάτω τέσσερις τομείς καλύπτουν ευρέως το κοινωνικούς, οικονομικούς και περιβαλλοντικούς στόχους που ενημερώνουν το φάσμα των κοινοτικών έργων νομισμάτων που λειτουργούν σε όλο τον κόσμο σήμερα^[xii]:

• Εκδημοκρατισμός υπηρεσιών και οργανισμών
• Στήριξη της οικονομίας των ΜΜΕ
• Καταπολέμηση της ανισότητας και του κοινωνικού αποκλεισμού
• Αντιμετώπιση περιβαλλοντικών επιπτώσεων

Ιδιαίτερα από το 2008, πολλά κράτη στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο έχουν λάβει πολιτικές αποφάσεις για τη σημαντική συρρίκνωση των προϋπολογισμών της τοπικής αυτοδιοίκησης. ο ανάγκες από τις κοινότητες που εξυπηρετούσαν παλαιότερα αυτοί οι προϋπολογισμοί δεν έχουν, ωστόσο, εξαφανιστεί. Η περικοπή των προϋπολογισμών χωρίς να υπάρχουν προβλέψεις για τη διατήρηση κοινωνικών πρωτοβουλιών και βασικών δημόσιων υπηρεσιών είχε αρνητικό αντίκτυπο στην οικοδόμηση της κοινότητας. Καθώς οι τοπικές αρχές πιέζονται να βρουν νέους τρόπους παροχής υπηρεσιών, αυξανόμενος αριθμός σχεδιαστών νομισμάτων συνεργάζονται με μακροπρόθεσμους δημόσιους φορείς για να ανταποκριθούν στις περίπλοκες απαιτήσεις των τελευταίων.

Οι συναλλαγματικές πρωτοβουλίες είναι πρακτικές απαντήσεις σε μια σειρά τομέων πολιτικής που δεν στοχεύουν να αντικαταστήσουν ή να ανακαλέσουν τις δημόσιες υπηρεσίες, αλλά μάλλον να τις μετατρέψουν σε πιο χρήσιμο και καλύτερη αξία για χρήματα. Αν και απαιτούν σημαντική αρχική επένδυση για διαρκή επιτυχία, τόσο από την άποψη της οικονομικής βιωσιμότητας όσο και από πλευράς συνεισφοράς από επαγγελματίες και τελικούς χρήστες, τα κοινοτικά νομίσματα μπορούν να προσφέρουν μακροπρόθεσμη ανταμοιβή ενός οικονομικά αποδοτικού εργαλείου που φέρνει τους ανθρώπους ενεργά στη διαδικασία επίλυσης των αναγκών της κοινότητάς τους.

Τα κοινοτικά νομίσματα προσφέρουν έναν μοχλό για την αξιοποίηση των δυνατοτήτων της συμπαραγωγής. Επιτρέπουν στις τοπικές αρχές, τις επαγγελματικές οργανώσεις ή τις επιχειρήσεις να εκτιμούν ρητά και, ως εκ τούτου, να δίνουν κίνητρα στη συνεισφορά του ευρύτερου κοινού στις υπηρεσίες τους. Εάν σχεδιαστεί και εφαρμοστεί σωστά, ένα κοινοτικό νόμισμα μπορεί να φέρει νέες ιδέες και εισροές στην παροχή δημόσιας υπηρεσίας με οικονομικά αποδοτικό τρόπο, να ενισχύσει ανεξάρτητες πρωτοβουλίες που βασίζονται στην κοινότητα, να αναγνωρίσει ταλέντα και δραστηριότητες που δεν εκτιμώνται από την επικρατούσα οικονομία της αγοράς και να δημιουργήσει τη δική τους δυναμική αλληλεπίδραση και ανταλλαγή.

Είναι σημαντικό να διευκρινιστεί ότι τα κοινοτικά νομίσματα δεν μπορούν να ξεπεράσουν μόνα τους τις βαθιές κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές ανισότητες που υπάρχουν μέσα στις κοινωνίες. Αυτά είναι διαρθρωτικά ζητήματα που απαιτούν διαρθρωτικές αλλαγές. Ωστόσο, τα καλά σχεδιασμένα νομίσματα προσφέρουν α μοναδικό εργαλείο για την αντιμετώπιση ορισμένων παραγόντων και επιπτώσεων του κοινωνικού αποκλεισμού.