Για να υλοποιήσουμε τη συμπαραγωγή, χρειαζόμαστε μια «προσέγγιση ολόκληρων συστημάτων» γιατί:

• Οι οργανισμοί πρέπει να αλλάξουν σε κάθε επίπεδο - από ανώτερα στελέχη έως προσωπικό πρώτης γραμμής - εάν θέλουν να επιτύχουν ουσιαστική συμμετοχή
• Η συμμετοχή πρέπει να γίνει μέρος της καθημερινής πρακτικής — και όχι μια μεμονωμένη δραστηριότητα
• Η συμμετοχή λειτουργεί σε διαφορετικά επίπεδα, καθώς υπάρχουν πολλοί τρόποι συμμετοχής ατόμων που χρησιμοποιούν υπηρεσίες σε διαφορετικούς τύπους αποφάσεων

Η υλοποίηση της συμπαραγωγής στην πράξη αφορά όλους εκείνους που εμπλέκονται στη διαδικασία —που μπορεί να έχουν διαφορετικές προοπτικές— να εργάζονται μαζί για την επίτευξη συμφωνημένων στόχων. Αυτό σημαίνει οικοδόμηση σχέσεων. Αυτό αντανακλάται στην έννοια του «κατάσταση σχέσης», πράγμα που σημαίνει ότι οι δημόσιες υπηρεσίες και οι κυβερνήσεις πρέπει να βασίζονται σε μια προσέγγιση κοινωνικών σχέσεων, με μεταβίβαση εξουσίας σε όλα τα επίπεδα, έτσι ώστε οι άνθρωποι να έχουν εξουσία και ευθύνη. Ένα σημαντικό μέρος αυτής της ιδέας είναι η ιδέα ότι οι κυβερνήσεις και οι πάροχοι υπηρεσιών πρέπει να εμπιστεύονται τους πολίτες και τους ανθρώπους που χρησιμοποιούν υπηρεσίες.

ΟΙ 4 ΦΑΣΕΙΣ

Ας δούμε ένα πρακτικό παράδειγμα για το πώς μπορεί να ξεκινήσει μια διαδικασία συμπαραγωγής:

1. Προετοιμασία της διαδικασίας

Τα ιδρύματα υποδοχής διερευνούν την πρόκληση και τις πιθανές λύσεις με μια βασική ομάδα εμπλεκόμενων ενδιαφερομένων με διαφορετικές προοπτικές της πρόκλησης και πιθανούς χρηματοδότες της λύσης. Τα ενδιαφερόμενα μέρη της βασικής ομάδας εκπαιδεύονται από το ίδρυμα υποδοχής στην εφαρμογή αρχών, εργαλείων και μεθόδων κοινωνικής καινοτομίας. Διεξάγουν προσεκτική έρευνα για την πρόκληση και προετοιμάζουν μια ερώτηση πρόκλησης για το «συν-καθορισμένο εργαστήριο».

2. Συν-καθορισμός της τοπικής πρόκλησης

Οι συνεντεύξεις με τα ενδιαφερόμενα μέρη βοηθούν την ομάδα πυρήνα να καθορίσει τα θέματα ή τις ερωτήσεις πρόκλησης για το εργαστήριο συν-καθορισμού με μια ευρύτερη ομάδα ενδιαφερομένων, συμπεριλαμβανομένων των τελικών χρηστών. Προκειμένου να πλαισιώσει καλύτερα την πρόκληση και να διασφαλίσει ότι η λύση θα έχει ευρύ αντίκτυπο, το εργαστήριο συν-καθορισμού επιδιώκει να μοιραστεί διαφορετικές προοπτικές, εγείρει αρχικές ιδέες λύσης και, μέσω κοινής κατανόησης, αναπτύσσει μια συνοπτική περιγραφή της πρόκλησης.

3. Συνδημιουργία λύσεων

Η βασική ομάδα βελτιώνει την κατανόησή της για την πρόκληση και τις αναδυόμενες ιδέες για λύσεις αξιοποιώντας τα αποτελέσματα από τα συν-καθορισμένα εργαστήρια μέσω της δέσμευσης με νέους ενδιαφερόμενους φορείς, γνώσεις και συνεισφορές. Αφού τελειοποιήσουν την τοπική πρόκληση, σχεδιάζουν και παραδίδουν ένα εργαστήριο συν-δημιουργίας που μπορεί να διαρκέσει αρκετές ημέρες με τοπικούς φορείς από τον δημόσιο, τον ιδιωτικό και τον τρίτο τομέα για τη συμπαραγωγή λύσεων κοινωνικής καινοτομίας για την αντιμετώπιση της πρόκλησης. Άλλοι κοινωνικοί καινοτόμοι μπορούν να προσκληθούν να εμπνεύσουν τους συμμετέχοντες και να παρουσιάσουν παραδείγματα για το πώς είχαν αντιμετωπίσει παρόμοιες προκλήσεις.

4. Εφαρμογή των λύσεων τοπικά

Τα ιδρύματα υποδοχής υποστηρίζουν φορείς που δημιουργούν μια ιδέα λύσης για να αναπτύξουν ενεργά πιλότους στοχαζόμενοι σε νέα ευρήματα γύρω από την πρόκληση: ανάπτυξη επιχειρηματικού σχεδίου, σύνδεσή τους με βασικούς παράγοντες, πιθανούς χρηματοδότες και φορείς, εύρεση πόρων χρηματοδότησης, επιτρέποντας νέες συμμαχίες και συνεργασίες και εξερευνώντας παρόμοιες επιτυχημένες λύσεις.